Η Πύρρα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Πίνδου, κτισμένο σε υψόμετρο 1056μ., μέσα σε πυκνά δάση όπου η οξυά και η βελανιδιά σκορπούν απλόχερα το οξυγόνο, με τις κορυφές Αυγό, Τσούμα και Χαμένο να κάνουν ακόμα πιο έντονο το εκπληκτικό τοπίο, είτε κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου είτε καλυμμένες από το κάτασπρο στρώμα του χιονιού. Το τοπίο αυτό, που μοιάζει με ανάγλυφο γεωφυσικό χάρτη συμπληρώνουν με την έντονη ροή τους οι δαιδαλώδεις χείμαρροι, οι πολλές φυσικές πηγές και βρύσες που τα νερά τους καταλήγουν στο Καμνιαϊτικο ποτάμι.

Κτηνοτρόφοι κυρίως οι κάτοικοί του είναι αναγκασμένοι λόγω των συνθηκών να το εγκαταλείπουν το χειμώνα και να το ξανασυναντούν την άνοιξη.

Στην περιοχή της Πύρρας, λόγω της γεωγραφικής φυσιογνωμίας, έχουν εντοπισθεί πολλά σπήλαια, τα οποία παραμένουν δυστυχώς ανεξερεύνητα. Το σπήλαιο, στη θέση «Καζάνια», παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν απροσπέλαστο, μας εκπλήσσει με τους σταλαγμίτες και σταλακτίτες του, ενώ διαθέτει και ένα μοναδικό και σπάνιο για τα σπηλαιολογικά δεδομένα, υπόγειο καταρράκτη. Το ίδιο μας εντυπωσιάζει και το σπήλαιο στη θέση «Σαρμανίτσα».

Τρία χιλιόμετρα αριστερά του οικισμού της Πύρρας συναντάμε την διαλυμένη από το 1932 Ιερά Μονή του Προφήτη Ηλία, η οποία είναι περισσότερο γνωστή ως μονή του Αγ. Μοδέστου. Το καθολικό της ακολουθεί τον αθωνίτικο τύπο, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλλο.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Πύρρα πήρε το όνομα της από το βασιλιά Πύρρο, ο οποίος έγινε βασιλιάς της περιοχής και έκτισε την περιστοιχισμένη με κάστρο πολιτεία της Πύρραςστη θέση «Φονίσκα». Η παράδοση επαληθεύτηκε όταν κατά τη διάνοιξη του δρόμου της Πύρρας-Δέσης βρέθηκαν ακόντια της προχριστιανικής εποχής. Η παράδοση αναφέρει ακόμη ότι στην ίδια τοποθεσία (Φονίσκα) υπάρχει η «χρυσή περικεφαλαία» του βασιλιά Πύρρου.